Βροχερές Κυριακές και λαμπερές Δευτέρες!

Οι φίλοι σου ζεσταίνουν την καρδιά, οι έρωτες στην καίνε. Μ αυτή τη σκέψη πέρασα όλο το υπέροχα βροχερό σαββατοκύριακο (άλλη γκρίνια για τον καιρό δεν θ αντέξω, πρέπει να πλένεται αυτή η χώρα κάπου κάπου), γεμίζοντας τρίφυλλα κιβώτια μετακόμισης και επικοινωνώντας με συνεργεία ηλεκτρολόγων και ηλεκτρονικών, βαφέων και λοιπών συναφών ειδικοτήτων. Μα και την ώρα που νωρίς το πρωί γέμιζα το μπαλκόνι μου ρείκια στο χρώμα της σκουριάς, το φυτό που κατ’ εμέ προαναγγέλλει όσο κανένα άλλο τον χειμώνα και τη θαλπωρή του, το ίδιο σκεφτόμουν. Τι ωραίο που είναι να μεγαλώνεις κι η πλειστάκις κατακαμμένη σου καρδιά να μπορεί, ξαναγεννημένη να ζεσταίνεται και μόνο ωραίους χτύπους να κάνει..
Οι μικρές ηλικίες δεν το χουν αυτό το προνόμιο κυρίως γιατί διακρίνονται για την ψευδαίσθηση και την αναμονή της ευτυχίας η οποία (επιπλέον και ακόμη χειρότερα) ταυτίζεται με ¨Ένα πρόσωπο, υπαρκτό η ανύπαρκτο (συνήθως). «Αναμένουν το Ιδεώδες και αγνοούν την Πτώση» μου λέει ο συνομιλητής μου που όλα αυτά τα παίζει στα δάχτυλα και τα πετάει με απόλυτη φυσικότητα, σαν να είναι ένα μικρό βηχαλάκι.
Ενώ εμείς, και όχι δεν θα πω του 60 οι εκδρομείς γιατί έχει γίνει η σαββοπούλειος φράση τσίχλα με γεύση μούχλας, εμείς που διανύουμε την εξαίσια και αναπάντεχη Δεύτερη Νιότη, γυμνωμένοι από τις προσδοκίες και συμφιλιωμένοι πια (κάπως) με τις αποτυχίες μας μαθαίνουμε να σκάμε χαμόγελα. Αληθινά χαμόγελα και ζεστά χάδια. Στους φίλους, στους φίλους μου που μπορώ να τους πω το οτιδήποτε χωρίς λογοκρισία, χωρίς τακτική, να χαϊδευτώ στον ώμο τους σαν γάτα και να ακουμπήσω το κεφάλι μου στην παλάμη τους.

Άλλη τεράστια πλάνη από την οποία μόλις εσχάτως απαλλάχτηκα («απαλλάχτηκα από εσένα απαλλάχτηκα») είναι ότι από μια ηλικία και μετά δεν κάνεις νέους έμπιστους αδιαπραγμάτευτους φίλους. Λάθος μέγα και συναισθηματική τσιγκουνιά. Σαν να θες να ξεμπερδεύεις με την αγάπη που χεις δώσει και να λες «Αρκετά, δεν έχω άλλη». Όμως εγώ ξέρω καλά πως νέοι φίλοι έρχονται πάντα ,ή παλιοί γνώριμοι μπορεί ξαφνικά σαν σε μια στροφή να σπάσουν τα φράγματα και να μπουν στην καρδιά μου. Η χθεσινή βροχερή Κυριακή σ’ αυτούς ανήκε αλλά κι η σημερινή Δευτέρα που θέλω να ναι λαμπερή για όσους ανακάλυψα και αγαπώ). Κι αυτοί ξέρουν ποιοι είναι.

της Αναστασίας Λαμπρία από το Protagon.gr

Μόλις διάβασα το κείμενο, ταυτίστηκα απολύτως και σας το παραθέτω.....

Εν Παρνασσώ....συνέχεια!

Ο φύλακας......????

Μπαααα, όχι αυτός...χαχαχαχαχαχα!

Αυτός μάλιστα.....!

Είχε τους λόγους του!

Αχινός στο βουνό????? Θα τρελαθούμε?

Όχι, ανθρώπινος παράγοντας ακόμα κι εδώ!

Οι καρποί........άγριοι.... και πανέμορφοι....

αλλά και ήμεροι και ...πεντανόστιμοι....

Τα λάχανα ....και τα παραπούλια....

Τα κρινάκια......ροζ....

Ή λευκά.....πάντα προστατευμένα και μυρωδάτα.......

οι παπαρούνες....του φθινοπώρου...κι όχι μόνο της άνοιξης.....

και το καλύτερο για το τέλος.......




η ομορφότερη παρέα μας στον Παρνασσό......

Αυτά......!

Τα κατάφερα καλύτερα Ευρύνοε, πως το βρίσκεις?

Καλό ταξίδι Έλλη μου.....!

"Γεννήθηκα στη Σμύρνη τις παραμονές της Kαταστροφής, πέμπτο παιδί, αθέλητο και παραπεταμένο. H μάνα μου αρνήθηκε να με θρέψει, δήλωσε πως "δεν ήμουνα παιδί, ήμουνα άλλο πράμα" και με πέταξε. Eπέζησα χάρη στη μεγαλύτερη αδελφή της, που προμηθεύτηκε για χάρη μου μια κατσικούλα. Έτσι πρώτη μου τροφός ήταν μια αίγα, πράγμα που πολύ το καμάρωσα όταν, μεγαλώνοντας πια, το πληροφορήθηκα. H Kαταστροφή έφερε την οικογένεια στον Πειραιά. Oι μνήμες μου αρχίζουν από τη δεύτερη τροφό μου, τα κάστανα της προσφυγιάς το χειμώνα, τα σταφύλια το καλοκαίρι. Tην υγεία μου την ανέλαβε η θάλασσα του Πειραιά και την αγωγή μου την ανέλαβαν τα αλητάκια του Πειραιά. Όλα έδειχναν ότι η προλεταριακή μου συνείδηση ήταν εξασφαλισμένη. Tότε μπήκαν στη ζωή μου τα μεγαλύτερα παιδιά της οικογένειας, ο Γιώργος, που έγινε ασυρματιστής, και ο άγγελος της ζωής μου, η Διδώ, που ζούσε με την πλούσια και αντιδραστική θεία αδελφή του πατέρα μας. Aπό τη σκληρή δουλειά του ο Γιώργος, από μια έμφυτη συνείδηση η Διδώ, από κοντά και η μάνα μας, είχαν γίνει και οι τρεις κομμουνιστές. Έτσι μπήκε στη ζωή μου η επαναστατική συνείδηση, που την έκλεβα κρυφακούγοντας τις κουβέντες των μεγάλων. Mεγαλώνοντας, η ζωή μου ταυτίστηκε με την επανάσταση. Στα δέκα χρόνια μου δήλωσα πως αρκετά γράμματα είχα μάθει, πως ήταν καιρός να πάω εκεί που ανήκα, στη φάμπρικα. Xαμός στην οικογένεια ώσπου να ενδώσω στο μοναδικό επιχείρημα, πως αγράμματοι στον αγώνα υπάρχουν πολλοί, χρειάζονται μορφωμένοι άνθρωποι για να τον βοηθήσουν. Έτσι άρχισα από τους «μορφωμένους» τον αγώνα, από το Γυμνάσιο Θηλέων του Πειραιά. Γενική απεργία των φοιτητών και των μαθητών. Bγάζω στην αυλή του σχολείου πύρινο λόγο, με αποβάλλουν και "να πάω με τη μαμά μου". Tελευταία τάξη του Γυμνασίου και 4η Aυγούστου, στην Kοκκινιά. Oργανώνουμε με τα αγόρια της τάξης ομάδα αντιδικτατορική, μοιράζουμε τρυκ και προκηρύξεις τις νύχτες στην Kοκκινιά και στη Δραπετσώνα, ο αγώνας κορυφώνεται με την ανάρτηση κόκκινης σημαίας στην κεντρική εκκλησία της Kοκκινιάς. Πόλεμος, Kατοχή, πρώτα βήματα της Aντίστασης, η ομάδα μας απλώνει τη δραστηριότητά της, δραπετεύουν οι εξόριστοι από τα ξερονήσια, προσχωρούμε από τους πρώτους στο EAM, συνδέομαι με το KKE, αντιστασιακή δράση στις εργατικές γειτονιές του Γκύζη και της Nέας Iωνίας, δραστηριότητα στον αντιστασιακό τύπο, πρώτα βήματά μου στη διδασκαλία μαθημάτων μαρξισμού. Tο μεθύσι της Aπελευθέρωσης, τα "Δεκεμβριανά", η ήττα, ο Eμφύλιος, οι άγριοι διωγμοί, οι προσπάθειες ανασυγκρότησης της Aριστεράς και της Δημοκρατίας, οι πρώτες εκλογές, ο ερχομός του Mπελογιάννη και του μεγάλου έρωτα. H σύλληψή μας, τα Xριστούγεννα του 1950. Oι ατέλειωτοι μήνες στα μπουντρούμια της Aσφάλειας, μας συντροφεύει το αγέννητο παιδί μας. H γέννα μου στις Φυλακές Aβέρωφ, οι δίκες, οι καταδίκες μας σε θάνατο, ο χωρισμός όταν η κυβέρνηση του Πλαστήρα δεν τόλμησε να εκτελέσει μάνα βρέφους. Tα 13 χρόνια μου στη φυλακή. Mε την απόλυσή μου από τη φυλακή δουλειά στον τύπο της Aριστεράς με υπεύθυνη θέση στη σύνταξη της Δημοκρατικής Aλλαγής.........................................."

Ήταν λίγα λόγια για την Έλλη Παππά από την αυτοβιογραφία της...
Αυτή η γλυκιά φωνή, η καθαρή σκέψη, η τρυφερότητα μέσα από το σκληρότερο πρόσωπο της δύσκολης ζωής της....θα μου λείψουν.
Δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που θα μπορούσα να κλάψω για τον χαμό τους χωρίς να τους έχω γνωρίσει προσωπικά......ήταν μία από αυτούς!
Καλό ταξίδι ........!



Διαβάστε την συνέντευξη που είχε δώσει το 2005 με αφορμή την έκδοση του βιβλίου της "Αποχαιρετισμός στον αιώνα μου" εδώ!

Επιστροφή......!

Ήρθα κι εγώ...! Τι κάνετε? Πως περάσατε αυτές τις μέρες? Σας διάβαζα λίγο, στα κλεφτά..... δεν ήθελα να περνώ και πολύ ώρα στο lap, γιατί προτίμησα τα βιβλία μου....που τόσο μου έλειψαν!
Ήταν πολύ ωραίες οι φθινοπωρινές διακοπές! Ξεκούραση από το καθημερινό στρες, πολύ πεζοπορία, κολύμπι και...αραλίκι ! Πολύ το φχαριστήθηκα!
Η φύση όπως θα ξέρετε οι περισσότεροι στον Παρνασσό δεν θέλει ούτε διαφήμιση ούτε συστάσεις! Ήταν υπέροχη! Ακόμα και τις πρώτες μέρες με πολύ βροχή και ομίχλη, δεν χόρταινε το μάτι σου να χαζεύει....απλωσιά, η μύτη σου μυρωδιές και και τα αυτάκια σου ήχους! Μετά παρόλο που είχε ηλιοφάνεια, το κρύο ήταν αισθητό, ιδίως μετά τη δύση του ηλίου που έπεφτε η θερμοκρασία έως και στους 3 βαθμούς C.
Μείναμε σε ένα μικρό σχετικά ξενοδοχείο, αλλά τίποτα δεν του έλειπε!
Μέχρι και πισίνα με θερμαινόμενο νερό είχε που την τίμησα δεόντως!
Καθημερινή άσκηση λοιπόν, και σκάλες.....πολλές σκάλες...έτσι για να σφύξουν λίγο κι οι ...κώλοι! χααχαχαχαχαχαχα
Υπέροχα όλα αλλά όπως κάθε τι ωραίο....τελείωσε σχετικά γρήγορα!
Εις άλλα με υγεία λοιπόν, θα ξεκλέψω πάλι κανένα 4ήμερο για αναψυχή πριν τα Χριστούγεννα οπωσδήποτε! Προσεχώς θα κάνω ανάρτηση με λίγη γκρίνια...λόγω έλλειψης κλειστού χώρου καπνίσματος σε ξενοδοχείο, που όσοι καπνίζετε θα καταλάβετε πόσο πρόβλημα είναι.....!
Ακολουθεί η πρώτη δόση από τη φύση του Παρνασσού, για να θυμηθείτε όσοι έχετε πάει ή να πάρετε γεύση όσοι δεν έχετε επισκεφτεί....! Μη περιμένετε βέβαια αναρτήσεις τύπου Ευρύνοου......όχι! Φίλε μου, πολύ ψηλά ο πήχυς....δεν τα καταφέρνω!

Σας φιλώωωωωωω!

Παρνασσός, το ένα από τα τρία όρη που αρχίζουν από "Παρ" όπως Πάρνηθα, Παρνασσός, Πάρνωνας..

ο έλατος μοναχός του με τα τρία χέρια του απλωμένα ψηλά στον Ήλιο..

.....ένα κομμένο σώμα που έχασε το κεφάλι του για να μας αποκαλύψει την ηλικία του.. δυστυχώς, ο μόνος (οδυνηρός) τρόπος για να το δούμε..

.....το θεριεμένο Έλατο!!

το μαγικό χωριό..
+
το spa στα όρη..
μόνο τρελοί θα μπορούσαν να το βρούν..

Η συνέχεια......στο επόμενο!

Για τους υπότιτλους ευχαριστώ πολύ τον Ευρύνοο......!!!!
Τώρα μάλιστα....έγινε σωστή η ανάρτηση συνονόματε!

Όλα τα ναι του κόσμου!

………Όταν έλειπε, ξέρεις από πού καταλάβαινα πως όπου νάναι θα φανεί? Άλλαζε η ατμόσφαιρα, αλήθεια σου λέω, κάτι γινόταν κι ο αέρας που αναπνέαμε, οι μυρωδιές, όλα, μα όλα μονομιάς γίνονταν αλλιώς. Μ έβλεπα μες τα μάτια της κι έλεγα: «Καλό είναι αυτό που βλέπω», ησύχαζα κι αγαπούσα αυτό που έβλεπα, κι έτσι έμαθα να με αγαπώ. Και δεν είναι εύκολο. Μα καθόλου εύκολο. Σε διαβεβαιώ. Αγγίζει τα όρια του απαγορευμένου. Καμιά σχέση με ότι έχεις μέχρι τώρα γνωρίσει. Με όλα αυτά τα μάτια που δεν αγκαλιάζουν, τα μετρημένα, τα επιφυλακτικά. Με όρους μόνο και προϋποθέσεις να σου παραχωρούν ένα χάδι, μια χειρονομία, ένα φιλί. Άνθρωποι σκυθρωποί ακόμα κι όταν χαίρονται. Σαν να πενθούν ακόμα κι όταν δεν έχουν χάσει κανένα δικό τους. Και καλά να είσαι μεγάλος, εδώ μικρά παιδιά κι είναι έτσι. Τρέμουν μη και δώσουν κάτι παραπάνω από το μέσα τους. Γέροι προτού καλά καλά πάνε σχολείο. Φυλακισμένοι μες στα «σαν» και τα «μην». Λειψές ζωές. Κομματιασμένες. Με όρους να ζουν. Να αγαπούν με όρους, να χαίρονται, να θλίβονται με όρους. Κι έτσι μόνο ένας θάνατος τους μένει που να είναι ανεπιφύλακτος. Εκείνη όμως διάλεξε την ανεπιφύλακτη ζωή και μιαν άλλη, παράξενη σχέση με τα πράγματα. Έλεγες πως δεν υπάρχει αυτό που εμείς λέμε «χρόνος» και πως όλα για πάντα θα είναι όπως είναι. Φθορά? Απώλεια? Αστεία πράγματα. Το μυστικό της? Να σου το φανερώσω. «Η σκέψη είναι μαγική» έλεγε. «Ότι δεν συλλογίζεσαι είναι σαν να μην υπάρχει». Κι ότι καταφέρεις να συλλογιστείς, ότι με δύναμη λαχταρήσεις, αυτό, πίστεψέ με, κάπως κάποτε θα το συναντήσεις!..........

Απόσπασμα από τη νουβέλα της Φωτεινής Τσαλίκογλου «Όλα τα ναι του κόσμου»….

Ένα από τα βιβλία που διάβασα στις υπέροχες διακοπές μου και θέλησα να μοιραστώ μαζί σας ένα απόσπασμα! Την Κυριακή επιστρέφω οπότε τα λέμε από Δευτέρα με περισσότερες λεπτομέρειες!

Σας φιλώ όλους

Είμαι καλά Γιατρέ μου? Νο 2

Ορίστε κι η συνέχεια........

22
- Γιατρέ μου, μερικές φορές θέλω να σκοτώσω τον εαυτό μου.
- Αφήστε το σε μένα...
_____

23
- Θα παίρνεις όλα τα χάπια που σου έδωσα. Το πρωί το κόκκινο χάπι
με ένα ποτήρι νερό, το μεσημέρι το πράσινο χάπι με ένα ποτήρι νερό,
και το βράδι το μπλε χάπι με ένα ποτήρι νερό.
- Μα τι έχω Γιατρέ μου ?
-Δε πίνεις πολύ νερό.
_____

24
- Πόσα θέλετε Γιατρέ για να μου βγάλετε το χαλασμένο δόντι ?
- 20.000 δρχ
- 20 χιλιάρικα για δουλειά λίγων λεπτών ?
- Αν θέλετε μπορώ να κάνω την εξαγωγή παρά πολύ αργά.
_____

25
- Γιατρέ μου, χάνω πολύ εύκολα τη υπομονή μου
- Μιλήστε μου για το πρόβλημα σας.
- Μόλις σου το 'πα ρε ηλίθιε !
_____

26
- Γιατρέ, όλοι νομίζουν ότι είμαι ψεύτης
- Δεν το πιστεύω.
_____

27
- Κύριε μου, είστε κυρωτικός.
- Γιατρέ μου μπορώ να έχω και μια δεύτερη γνώμη ?
- Βεβαίως! Είστε και άσχημος.
_____

28
- Γιατρέ μου, έχω πονόλαιμο.
- Σταθείτε στο παράθυρο και κατεβάστε το παντελόνι σας.
- Μα τι σχέση έχει αυτό Γιατρέ ?
- Καμιά. Απλώς δε χωνεύω τους γείτονες.
_____

29
- Γιατρέ μου, η καρδιά μου χτυπά ακανόνιστα
- Μην ανησυχείτε, σε λίγο θα θέσουμε τέρμα αυτό
_____

30
- Γιατρός: Μα, 20 χιλιάρικα για δουλειά λίγων λεπτών ? Ούτε εγώ
που είμαι Γιατρός δε βγάζω τόσα
- Υδραυλικός: Το ξέρω κύριε. Κι εγώ Γιατρός ήμουνα.
_____

31
- Τι παίρνετε για τον πονοκέφαλο ?
- Ένα λίτρο κρασί το προηγούμενο βράδι Γιατρέ.
_____

32
- Βήχετε πιο άνετα σήμερα το πρωί
- Προπονιόμουνα όλο το βράδι Γιατρέ.
_____

33
- Γιατρέ, νομίζω πως είμαι άλογο ιπποδρομιών
- Από πότε ?
- Από τότε που κέρδισα το ντέρμπι.
_____

34
- Λοιπόν, η εγχείρηση για να διορθώσουμε την κώφωση σας, πέτυχε !
- Τι πράγμα ?
_____

35
- Αδελφή, είμαι στο κατώφλι του θανάτου.
- Μη στεναχωριέστε, ο Γιατρός θα σας βοηθήσει να το περάσετε.
_____

36
- Αδελφή, τι θα σας έκανε να μου δώσετε ένα φιλί ?
- Το Χλωροφόρμιο.
_____

37
- Δυστυχώς σας μένουν 24 ώρες ζωή, αλλά αυτό δεν είναι το
χειρότερο...
- Μα τι λέτε Γιατρέ ? Τι θα μπορούσε να 'ναι χειρότερο ?
- Σας ψάχνω από χτες...
_____

38
- Γιατρέ, ήμουνα χάλια και προσπάθησα να αυτοκτονήσω με χίλιες
ασπιρίνες.
- Σοβαρά; Και τι έγινε ;
- Μετά τις δυο πρώτες ένιωσα πολύ καλύτερα.
_____

39
- Οδοντίατρος: Κυρία μου, τι κάνετε??? Έχετε πιάσει τα αρχίδια μου
- Ακριβώς ! Και από δω και πέρα δε θα πονέσουμε ο ένας τον άλλον,
έτσι ;
_____

40
- Γιατρέ, είναι ένας αόρατος άνδρας στο σαλόνι. Να περάσει ?
- Όχι. Πες του ότι δεν μπορώ να τον δω Τώρα.
_____

41
- Γιατρέ, είμαι διχασμένη προσωπικότητα.
- Αδελφή, φέρε μια καρέκλα ακόμη...
_____

42
- Έχετε δυσκολία να πάρετε μια απόφαση ?
- Και ναι και όχι Γιατρέ μου.
_____

43
- Γιατρέ, κατάπια το κλαρίνο μου.
- Είστε τυχερός που δεν είστε πιανίστας.
_____

44
- Μα μη φωνάζετε! Δεν άγγιξα ακόμα το δόντι σας!
- Το ξέρω γιατρέ, αλλά πατάτε πάνω στο πόδι μου.
_____

45
- Γιατρέ, γιατί βρωμάει το στόμα μου?
- Μήπως έχεις κανένα σάπιο δόντι ?
- Όχι, μόνο μια γέφυρα έχω.
- Ε! αυτό είναι...Κάποιος έχει χέσει κάτω από τη γέφυρα.
_____

46
- Γιατρέ, κάθε πρωί που ξυπνάω αισθάνομαι τρομερό πονοκέφαλο,
ναυτία και δε με κρατάνε τα ποδιά μου.
Μετά από ένα τέταρτο όμως, όλα μου περνάνε... Τι να κάνω ?
- Να σηκώνεστε ένα τέταρτο αργότερα.
_____

47
-Γιατρέ μου, έχω κίτρινα δόντια
-Τι να σας πω... ΦΟΡΕΣΤΕ ΚΑΦΕ ΓΡΑΒΑΤΑ

Σας φιλώ και τα λέμε στο τέλος της επόμενης εβδομάδας! Καλά να περνάτε, πάντα με γέλιο!

Είμαι καλά Γιατρέ μου?

Καλημερούδια σας......! Τι κάνετε? Καιρό είχαμε να τα πούμε, ε? Έπηζα παιδιά μου, έπηζα! Μεγάλος ο φόρτος εργασίας, ευτυχώς δηλαδή, δεν παραπονιέμαι, αλλά....κουράστηκα, πολύ κουράστηκα....και μου λείψατε, πολύ μου λείψατε!!! Κι επειδή υπάρχει μια σοβαρή περίπτωση....να την κοπανήσω στην κυριολεξία για....φθινοπωρινές διακοπές ολίγων ημερών... αυτή τη φορά και σωματικώς.....μακάρι να τα καταφέρω δηλαδή......πάρτε μια δόση γέλιου.... από τη σειρά "Γιατρέ μου" που λίγο έλειψε να τον επισκεφθώ ....με τόοοοσα στην κεφάλα μου όλες αυτές τις μέρες! Ναι ακριβώς, αυτόν που σκεφθήκατε....τον ψυχίατρο!!!!! Σας φιλώ όλους κι ελπίζω να ξεκουραστώ λιγάκι, αν όχι....θα το καταλάβετε από τις αναρτήσεις ...!


1
- Γιατρέ πριν την εγχείρηση δεν είχατε μούσι...
- Δεν είμαι γιατρός. Ο Άγιος Πέτρος είμαι...
_____

2
- Γιατρέ βλέπω μπλε και πράσινους κόκκους...
- Οφθαλμίατρο έχετε δει ;
- Όχι ! Μόνο μπλε και πράσινους κόκκους...
_____

3
- Γιατρέ όλοι με αγνοούν...
- Ο επόμενος παρακαλώ...
_____

4
- Γιατρέ πάσχω από αμνησία.
- Από πότε;
- Από πότε τι;
_____

5
- Γιατρέ μ' αρέσουν τα φιστίκια...
- Δεν το βρίσκω σοβαρό λόγο για να επισκεφτείτε ψυχίατρο...Και
μένα μ' αρέσουν τα φιστίκια.
- Τότε γιατρέ σας προσκαλώ σπίτι μου. Έχω γεμίσει τρία δωμάτια με
φιστίκια...
_____

6
- Γιατρέ νομίζω ότι θα πεθάνω.
- Ανοησίες! Αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που θα σας συμβεί.
_____

7
- Γιατρέ έσπασα το χέρι μου σε δυο μέρη.
- Να αποφεύγεις αυτά τα δυο μέρη.
_____

8
- Γιατρέ μου, κατάπια ένα στυλό. Τι να κάνω ?
- Να χρησιμοποιείτε μολυβί.



_____

9
- Γιατρέ, θα μπορώ να παίξω πιάνο όταν βγω από το νοσοκομείο;
- Φυσικά κύριε μου. Γιατί όχι ;
- Περίεργο ! Επειδή δεν έμαθα ποτέ να παίζω πιάνο.
_____

10
- Γιατρέ συνεχίζω να βλέπω τις κηλίδες που σας είχα πει συνεχώς.
- Δε σας βοηθήσαν τα καινούργια γυαλιά;
- Πως ! Τώρα βλέπω τις κηλίδες πολύ καλύτερα.

11
- Συγγνώμη Γιατρέ πως το είπατε αυτό που έχω ; Υδροχόο ή Τοξότη;
- Καρκίνο κύριε μου, καρκίνο ...
_____

12
- Γιατρός: Δε βρίσκω σαφή αιτία για τα συμπτώματα σας. Μάλλον
φταίει το ποτό...
- Εντάξει Γιατρέ. Να ξαναέρθω όταν θα ξεμεθύσετε;
_____

13
- Γιατρέ νομίζω ότι χρειάζομαι γυαλιά.
- Σίγουρα κύριε. Εδώ που μπήκατε είναι ταχυδρομείο.
_____

14
- Γιατρέ νομίζω ότι είμαι μήλο!
- Ελάτε πιο κοντά. Δε δαγκώνω.
_____

15
- Γιατρέ κανείς δε με παίρνει στα σοβαρά.
- Θα αστειεύεστε βέβαια...
_____

16
- Γιατρέ νιώθω πάντα αυτόν τον πονόματο όταν πίνω τσάι.
- Δοκιμάσατε να βγάλετε το κουταλάκι ;
_____

17
- Γιατρέ μου, μπορώ να έχω και μια δεύτερη γνώμη ?
- Βεβαίως ! Να ξαναρθείτε αύριο.
_____

18
- Γιατρέ, νομίζω ότι έχω τηλεπάθεια.
- Τόξερα ότι θα το πείτε αυτό !
_____

19
- Γιατρέ, μου χάλασε το ακουστικό βαρηκοΐας.
- Τι έπαθε ?
- Δέκα παρά τέταρτο.
_____

20
- Όταν σηκώνεστε το πρωί έχετε πρησμένη γλώσσα, ένα πόνο στη ράχη
και μια φοβερή κατάθλιψη ?
- Ακριβώς Γιατρέ μου.
- Κι εγώ ! Αναρωτιέμαι τι να είναι ...
_____

Αφιερωμένο.....! "Το μεγάλο μας τσίρκο"!

«Το μεγάλο μας τσίρκο» ανέβηκε στις 22 Ιουνίου του 1973 στο θέατρο «Αθήναιον»,σε μιαν εποχή όπου το δικτατορικό καθεστώς έπνεε τα λοίσθια και όπως συνήθως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, έδειχνε το πιο σκληρό του πρόσωπο.Μέσα σ' ένα τέτοιο κλίμα λοιπόν, η Τζένη Καρέζη και ο Κώστας Καζάκος αποφάσισαν ν' ανεβάσουν ένα έργο που θα διηγόταν την ιστορία και τις ταλαιπωρίες του ελληνικού κράτους από τον ερχομό του Όθωνα το 1833 μέχρι την Κατοχή. Είπαν την ιδέα τους στον Καμπανέλλη, εκείνος άρχισε να γράφει κι αυτό που επακολούθησε, ίσως να μην έχει προηγούμενο στα θεατρικά χρονικά της χώρας μας...
Ακούστε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα!
Και καλό ψήφο!

Καλό μήνα σε όλους και ελπίζω......χωρίς λογαριασμούς.......χαχαχααχχαχα! Ωραίο ανέκδοτο!