Η τύχη χτυπάει την πόρτα σου μόνο μια φορά!

Παρ’ όλο που δεν πιστεύω σε θεούς και δαίμονες…..πιστεύω πολύ στην τύχη! Κάποια περιστατικά στη ζωή μου μ’ έχουν πείσει πως υπάρχει…..! Γιατί πίσω από κάθε τέτοιο περιστατικό, υπάρχει ένα άτυχο ή κακό γεγονός που αν δεν είχε συμβεί όμως δεν θα είχα ανακαλύψει πόσο τυχερή είμαι!

Στα 4 μου χρόνια ήμουν παχύσαρκο παιδί…αυτό όμως μου έσωσε τη ζωή όταν με χτύπησε ένα αυτοκίνητο…..και λόγω του σχήματος «μπάλας» που είχα …χαχαχαχαχαχα……. έκανα ένα …… μπόινγκ…. κι αντί να με πατήσουν οι ρόδες του….βρέθηκα πάνω στο καπώ του κι έκανα βόλτα για 300 μέτρα περίπου! Εγώ γλύτωσα με μώλωπες…..μη ρωτάτε τι έπαθε το αυτοκίνητο!!!!!

Στα 22 μου χρόνια…….μετά από μεγάλη σκέψη… έκανα απόπειρα….όχι αυτοκτονίας καλέ…..είμαι πολύ αισιόδοξος άνθρωπος……απόπειρα να παραιτηθώ από τη δουλειά μου…λόγω δυσβάσταχτης απόστασης! Έπρεπε να ξυπνώ κάθε μέρα στις 05.15πμ…..για να χτυπήσω κάρτα στις 07.00πμ….και το νωρίτερο που έφτανα σπίτι καθημερινά χωρίς υπερωρίες….ήταν 18.00μμ. όταν λοιπόν πήγα στον διευθυντή μου και του ανακοίνωσα την απόφαση…..μου είπε: «Αν είχες αυτοκίνητο, θα έμενες?» «Ναι» , είπα εγώ για να δείξω ότι δεν έχω πρόβλημα με τη δουλειά, αλλά με την απόσταση που ήταν η αλήθεια….και τότε που λέει το κουφό: «Εντάξη, αύριο θα πας με τον Κο Τάδε στην εφορία σου για την μεταβίβαση….»…...Ζντόινγκ! Κι έτσι βρέθηκα με ένα fiesta, λίγο σαράβαλο βέβαια γιατί αυτό ήταν κάτι σαν την «πουτάνα» της εταιρείας….την έπαιρναν όλοι…….αλλά…….μια χαρά γιατί το μόνο που πλήρωσα ήταν τα έξοδα μεταβίβασης! Και κάποια ρεκτιφιέ…και κάποια λάστιχα…τέλος πάντων…λίγα !

Ήταν το δεύτερο αυτοκίνητό μου, το πρώτο ένα ρενώ 5 , μια κούκλα, είχε γίνει παλιοσίδερα όταν ένας παπάρας φορτηγατζής διέσχισε την Κηφισιάς με κόκκινο κι εγώ τη γλύτωσα και πάλι με μια θλάση και μια ρήξη μεσοσπονδύλιων! Πταισματάκια δηλαδή! Και το καλύτερο? Όταν μετά από 2 χρόνια παραιτήθηκα πια από την εταιρεία για να κάνω τη δική μου δουλειά….πήγα να παραδώσω το fiesta…ως όφειλε κάθε τίμιο κορίτσι….και μου είπαν …δεν πειράζει …κράτα το!

Χα, αυτό λοιπόν ήταν κι η μαγιά για το πρώτο καινούργιο αυτοκίνητο που αγόρασα, δίνοντας το fiesta για απόσυρση….600.000 δρχ. μου το πήραν….μεγάλη υπόθεση!

Στα 24 μου λοιπόν, είπα να κάνω τη δική μου προσπάθεια στον επαγγελματικό κόσμο….αλλά …….. κάτι στράβωσε πολύ γρήγορα….κι έτσι βρέθηκα πάλι προς αναζήτηση εξαρτώμενης σχέσης εργασίας. Πολύ γρήγορα…πάλι εντελώς τυχαία…..βρήκα μια δουλειά…..4 λεπτά από το σπίτι μου……χωρίς βέβαια να είναι η σούπερ ως αντικείμενο…αλλά λέω δε βαριέσαι….πάμε και βλέπουμε!

Αυτή ήταν κι η τυχερή μου μέρα……..! Δεν ξέρω για πόσο ακόμα δηλαδή θα λέω ότι στάθηκα και τότε τυχερή ….χαχαχαχαχαχαχαχα……. αλλά μάλλον κάπως έτσι είναι έως τώρα! Εκεί λοιπόν γνώρισα το έτερόν μου ήμισυ τον Bill….. που από τη πρώτη στιγμή έως και τώρα 17 χρόνια μετά……θέλω να πιστεύω πως η τύχη με βοήθησε να τον συναντήσω!

Τώρα βέβαια ξέρετε τι λένε: Η τύχη χτυπάει την πόρτα σου μόνο μια φορά…… αλλά η ατυχία όμως έχει μεγαλύτερη υπομονή!!!!!